Budynek z czerwonej cegły powstał jeszcze w czasach carskich i przed wojną mieścił szkołę przeznaczoną dla uczniów klas I i II. Do III klasy dzieci uczęszczały do szkoły przy ulicy Chełmskiej, natomiast nauka w klasach od IV do VII odbywała się w szkole na ulicy Czerniakowskiej 128.
W czasie wojny w „czerwonej szkle” zorganizowano kuchnię Rady Głównej Opiekuńczej i wydawano gorące posiłki biednym ludziom.
Po wojnie budynek został częściowo rozebrany i przez jakiś czas służył jako skład węgla i opakowań szklanych.
W 1975 roku w „Życiu Warszawy” Jerzy Kasprzycki tak pisał o tym domu z czerwonej cegły:
„I oto wjeżdżamy do centrum Siekierek. Na skrzyżowaniu ulic Siekierkowskiej i Gościniec (…) jest tam jakaś stara budka z poszarzałej cegły. Na pozór banalna, ale nad śladami okien łuki ma prawidłowo wysklepione, tak jak to robiono w XIX wieku. Najstarszy budynek na Siekierkach, niegdyś – być może – rogatka nadwiślańska lub dyżurka stójkowego”.
Jerzy Kasprzycki, Warszawskie pożegnania, seria II. Na Siekierkach, „Życie Warszawy” nr 3, 4-5 stycznia 1975 r., s. 12
