Powodzie powtarzały się w Warszawie, a tym samym na Siekierkach, regularnie. W XX wieku stopniowo stawały się coraz mniej groźne, ponieważ systematycznie usypywano wały przeciwpowodziowe wzdłuż Wisły po obydwóch jej brzegach.
Na Siekierkach usypywano wał w latach 1925 -1926. Jego usypanie raz na zawsze powstrzymało wdzierające się wody Wisły na tereny Siekierek. Nareszcie mieszkańcy tych stron mogli przestać obawiać wiosennych roztopów, jesiennych deszczy i letnich burz z ulewami. Mówi się, że ziemia z której usypano wał na wysokości Siekierek była darem siekierkowskich chłopów.
Jego nazwa „Wał Zawadowski” pochodzi od nadwiślańskiej osady Zawady, połozonej poniżej Siekierek na wysokości Wilanowa.
Wzdłuż Wału Zawadowskiego biegnie ulica Wał Zawadowski, która jest drogą lokalną i tylko na czterokilometrowym odcinku od ulicy Włóki do skrzyżowania z ulicą Sytą oraz na krótkim odcinku od Trasy Siekierkowskiej do ulicy Bananowej jest miejską ulicą asfaltową. Pozostałe odcinki to drogi gruntowe, bądź wyznaczone na mapie nienadające się do ruchu ścieżki.
Szczytem Wału Zawadowskiego lub w jego pobliżu biegną ścieżki rowerowe licznie uzytkowane przez mieszkańców całej Warszawy będacych zwolennikami rowerowych eskapad.
