ŚWIĘTO SZAŁASÓW – SUKKOT
Przed II wojną światową na jesieni warszawscy Żydzi bardzo często podnajmowali sady na Siekierkach i tam stawiali swoje szałasy, mieszkali w nich i jedli.
“W szałasie trzeba mieszkać siedem dni. Musi być na tyle duży, aby pomieścić człowieka i jego stół. Musi mieć trzy ściany, przy czym dwie pełne, jedną częściową. Ściany mogą być zrobione z płótna lub brezentu. Pokrycie dachu powinno być skonstruowane z czegoś, co wyrosło w ziemi i zostało ścięte, np. gałęzi. Należy je ułożyć na tyle luźno, by odrobina deszczu mogła się przez nie przedostać i aby nocą było widać gwiazdy na niebie.“
Szałasów do dziś używa się podczas żydowskiego święta zwanego też świętem Szałasów, świętem Sukkot, obchodzonego na pamiątkę 40-letniej wędrówki Żydów przez pustynię do Ziemi Obiecanej.
