Siekierkowscy Dorożkarze
Od 1935 roku na Siekierkach, w tzw. Kolonii Dorożkarzy mieszkali dorożkarze. Zajmowali teren obecnej ulicy Daktylowej, Cytrynowej i Figowej. Niektórzy z nich funkcjonowali tam również jeszcze kilka lat po wojnie.
Dorożka potocznie nazywana „dryndą” była lekkim, jedno- lub dwukonnym, zaprzęgowym pojazdem czterokołowym. Charakterystycznymi jej elementami były: składana buda, mająca za zadanie chronić pasażerów przed wiatrem, słońcem i deszczem oraz tzw. „kozioł” czyli siedzisko powożącego dorożkarza. Dorożką mogło jechać nawet czterech pasażerów, siedzących parami przodem do siebie.
Dorożka w przedwojennej Warszawie pełniła rolę dzisiejszej taksówki.
„Dorożkarz to tak: domek postawił, kawałek stajenki, wozownie na dorożkę i tak jeden na drugim. Po wojnie to pamiętam Kazimierczaków i Sapułów, chyba na Daktylowej. No i Gorzkieta, tutaj jeszcze po wojnie przy szkole długo jeździł dorożką.” – opowiada Kazimierz Grzelec (mieszkaniec Siekierek).
