Tereny Siekierek odkrywali pisarze, felietoniści, varsavianiści, socjologowie, antroplodzy i etnografowie. Przyjeżdżali tutaj, ulegali urokowi i nieoczywistej “warszawskowści” tego miejsca. Później opisywali niezwykły klimat i atmosferę Siekierek w swoich powieściach, dziennikach, interpretacjach i dysertacjach. Zdarzyło się, że pisarze i poeci wplatali w swoje utwory literackie wątki, inspirowane kolorytem siekierkowskich miejsc, ludzi i wydarzeń. Niektórzy z nich opisywali Siekierki jako warszawskie miejsca warte zapamiętania, starając się uchronić je od zapomnienia takimi jakimi były w latach powojennych i kolejnych.
Losy siekierkowskich rodzin stały się też inspiracją do napisania kilku opowieści i opowiadań oraz bajki o Siekierczakach.
Ciekawostką jest też fakt, że Siekierki miały swojego lokalnego “poetę”, który po ciężkiej pracy piaskarza-wałowego układał wesołe rymowanki. Dzisiaj te rymowanki pozwalają poczuć, w jeszcze inny sposób, siekierkowską codzienność i pokazują, że życie na Siekierkach miało, mimo rozlicznych trudów, również wesoły wymiar.
