SPORT NA SIEKIERKACH PRZEZ DUŻE „S”
Plany wykorzystania terenów ogromnej, niezagospodarowanej i podmokłej przestrzeni pomiędzy łukiem Wisły a Jeziorkiem Czerniakowskim do celów sportowych, rekreacyjnych i wypoczynkowych istniały już w 1916 roku. Stworzenie „Wielkiego Parku Narodowego” promowano intensywnie także w pierwszych latach polskiej niepodległości. Sam obszar parku miał zajmować kilkaset kilometrów kwadratowych a znaleźć się tam miały obiekty takie jak: hipodrom, zieleń parkowa i tereny rekreacyjne. Koncepcja jednak nie została zrealizowana.
Powrócono do niej po 1934 roku, kiedy prezydentem stolicy został Stefan Szarzyński.
Park Sportowy na Siekierkach został zaprojketowany z wiekim rozmachem. Odzwierciedleniem planów stała się makieta obiektu, zaprezentowana wiosną 1934 roku w Muzeum Narodowym na wystawie „Warszawa przyszłości”, a potem ponownie, w zmienionej wersji, jesienią 1938 roku podczas wystawy „Warszawa wczoraj, dziś i jutro”. W 1939 roku natomiast plansza ukazująca plan siekierkowskiego kompleksu sportowego, znalazła się wśród polskich materiałów przygotowanych na Wystawę Powszechną w Nowym Jorku.
Park zaplanowano nie tylko z rozmachem, ale także z wielką wyobraźnią. Miał być zbudowany na terenie liczącym 100 hektarów, położonym pomiędzy Jeziorkiem Czerniakowskim a Łachą Siekierkowską i docelowo miał pomieścić 100 tys. odwiedzających. Głównym obiektem tego kompleksu miał być tor regatowy o długości 2200 metrów i szerokości w lustrze wody 100 metrów. Zaprojketowano również szeroką, reprezentacyjną aleję dojazdowa, prowadzącą do pełnowymiarowego, krytego stadionu olimpijskiego.
Oprócz toru i stadionu głównego zaprojektowano dodatkowe obiekty sportowe, takie jak boiska, forum sportowe i korty tenisowe. Obok stanąć miał także tor kolarski, czyli welodrom. Z kolei pomiędzy torem regatowym a Wisłą zaplanowano budowę wieży spadochronowej. Ponadto w siekierkowskim Parku Sportowym przewidziano stadion jeździecki. Całości dopełniać miały dwa mniejsze stadiony treningowe oraz 15 dużych i 20 małych boisk ćwiczebnych i rozliczne place gimnastyczne.
Komunikację i transport zapewnić miała specjalnie zaprojektowana bocznica kolejowa, a od strony Wisły pomyślano o uruchomieniu tramwaju wodnego, który kursowałby między Bielanami a Siekierkami. Na miejscu miała również powstać obszerna baza noclegowa oraz odpowiednie zaplecze administracyjne.
W 1939 roku rozpoczęto prace przygotowawcze pod budowę toru regatowego. Polegały one na melioracji tutejszych terenów i wzmacnianiu wału przeciwpowodziowego, który u swej podstawy miał mieć 30 metrów a w koronie 13-cie. Tor regatowy zamierzano zbudować do 1941 roku. Wówczas miały bowiem odbyć się wioślarskie mistrzostwa Europy w Polsce, a ich planowaną lokalizacją miała być właśnie Warszawa, a właściwie Siekierki.
Niestety, wraz z wybuchem II wojny światowej przerwano rozpoczęte prace, by nigdy już do nich nie powrócić. Po wojnie władze komunistyczne postawiły na stadion „Dziesięciolecia” na drugim brzegu Wisły.
Dotychczas nie odnaleziono kosztorysów budowy poszczególnych obiektów planowanego Parku Sportowego na Siekierkach.
Natomiast na mapach Warszawy z lat 1935, 1939, 1941, 1945 można dostrzec dwie tajemnicze kreski łączące zakole Wisły – to nic innego jak niezbudowany tor regatowy!
Materiał przygotowany został na podstawie:
– artykułu „Na Siekierkach mogła być olimpiada”, z dnia 17. 06.2020, autorstwa Piotra Celej, który ukazał się w Tygodniku Sąsiedzkim PASSA,
– książki Tomasza Pawłowskiego pt. „Przedwojenny Mokotów. Najpiękniejsze fotografie”, wydanej przez Wydawnictwo RM, w 2017 roku,
– książki Jerzego Kasprzyckiego pt. „ Korzenie Miasta. Warszawskie pożegnania”, tom 4, Mokotów, Ochota, wydanej przez Wydawnictwo Veda, w 2019 roku.
Zdjęcia pochodzą z zasobów społeczności Razem dla Mokotowa https://www.facebook.com/Razem-dla-Mokotowa-572306036132208/about/?ref=page_internal
