Malarstwo

W lipcu 2008 roku zaprosiliśmy dwie artystki z Białorusi aby namalowały Siekierki na podstawie odkrywanych podczas rozmów z mieszkańcami tych terenów wątków lokalnej historii. Były to: Aleksandra Iwanowa, studentak IV roku grafiki na Akademii Sztuk Pięknych w MIńsku oraz Anna Emalianowa, absolwentka tego samego wydziału ASP pracująca w Mińskiej Wytwórni Filmów Animowanych.

Przez dwa tygodnie artyski poznawałay Siekierki przez pryzmat materiałów zgromadzonych w ramach projektu „Korzenie Siekierek”.

– Z opowieści, fotografii i historii, które zostały nam przekazane przed plenerem, wydobyłyśmy to, co nas poruszyło: konkretne przedmioty, historie, miejsca i ludzie. Biorąc pod uwagę charakter Siekierek, a także fargmentaryczność wspomnień, stworzyłyśmy kompozycje przesycone realizmem magicznym.

– Powstały obrazy miejsc, po których na Siekierkach nie ma już śladu, a opowieści o nich zachowały się tylko w pamięci mieszkańców.

Powstało cykl 20 obrazów pn. „Siekierki” wykonanych technikami mieszanymi z przewagą malarstwa akrylowego.

Obraz namalowany farbami przedstawiający symboliczne drzewo, na którym liście, gniazda ptasie i znajdujące sie w nich ptaki są w wyplecionych koszach w różnorodnych kształtach. U podstawy drzewa widać postać człowieka wyplatającego kosz, w którym ten człowiek zanika. Opdal po prawej stronie obrazu widać siedzącego czarno-białego kota pod okrągłym ażurowym koszem, a na niebie widać słońce świecące przez spowijające je pleciony kosz. Obraz utrzymany w kolorystyce złota a drzewo, postać człowieka i kota są umieszczeni centralnie jakby na tle turkusowego ekranu. U podstawy obrazu rosną dyskretne kwiaty podobne do filetowych krokusów.
Obraz namalowany farbami przedstawiający wąsatego mężczyznę w garniturze iw kaszkiecie na głowie, siedzącego na rześle i czytającego gazetę i jednocześnie palacego fajkę. W tle domy w układzie jakby stały na rynku a pomiędzy domami i czytającym mężczyzną usytuowano małe postacie ludzi chodzacych po ulicy w różnych kierunkach zaczytanych w gazetach. Kolorystyka obrazu to łagodne światło budzącego się dnia czyli stonowane świeże beże, turkusy i akcenty brązu i rudości
Obraz namalowany farbami przedstawiający mężczyznę łapiącego równowagę stojąc na grzbiecie szarego konia, którego kopyta są kołami, i który jest zaprzężony do szarego wozu wypełnionego rosnącymi drzewami zza których wyłania się drewniany dwór z rozświelonymi oknami. Scena jest osadzona w klimacie nocy i w poświacie pełni księżyca, dlatego koła wozu i konia rzucają wyraziste cienie. Całość w kolorystyce garnatowo-szaro-fioletowo-złocistej
Obraz namalowany farbami przedstawiający dorożkę powożoną przez kobietę w rudym płaszczu i brązowym kapeluszu na głowie. Przed dorożką w oddali stoi koń z białymi skrzydłami, maści w kolorach zgaszonej rudości i turkusu - dorożka a zwłaszcza jej koła są pomalowane w pasy w różnych łagodnych kolorach (różowym, żółtym, zielonym pomarańczowym, turkusowym - wszystkie kolory są stonowane a pasy nieregularne, bajkowe)
Obraz malowany farbami przedstawiający: postać dojrzałego mężczyzny siedzacego bokiem na krześle, w czarnym kapeluszu na głowie i trzymającego w lewej ręce fajkę blisko ust, zanurzonego w lekturze gazety, a wokół niego alegorie otwartych książek, artykułów z gazet, stert woluminów - wszystko w kolorystyce stłumionego fioletu, zgaszonej żółci, rudości i zieleni